Στις ξενιτιές σ’ έκανα γη μου.
Στα ίχνη π΄αφήνει η μνήμη,
Τώρα, στο διάφανο της θάλασσας, αναζητώ τη θύμηση σου.
Μη ρωτάς τι είναι νοσταλγία.
Σαν ντύνεται η νύχτα με άστρα, τα ίχνη της μνήμης χάνονται.
Στο διάφανο της θάλασσας, σβήνει η μορφή σου.
Ό,τι απόμεινε, γκρίζο του χρόνου.
Βίαιο κύμα-αίμα μου-
κοχύλια που σέρνει ο άνεμος.
Ρούλα Τριανταφύλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου