Άτιτλο (του Λουκά Αναγνωστόπουλου)

Φοβόμαστε την αιώνια κόλαση
και ανεχόμαστε την επίγεια.
Προσδοκούμε έναν επουράνιο παράδεισο
και καταστρέφουμε τον δικό μας.

Λαχταρούμε την αιωνιότητα
σπαταλώντας το δικό μας σήμερα.
Η θάλασσα της ζωής μπροστά μας
και λιαζόμαστε τελικά ηδυπαθείς στη σιγουριά.

Ζούμε με προφάσεις και αντιφάσεις
πείσαμε εαυτούς και αλλήλους
ότι αυτός είναι ο  μόνος δρόμος
για να επιβιώσουμε, να αντέξουμε.

Ο δρόμος αυτός βγάζει σε αδιέξοδο
και το ξέρουμε μέσα μας καλά.
Απλά που να αλλάζεις ρότα;
Δεν είμαστε για τέτοια.

Λουκάς Αναγνωστοπουλος