Κάποιες φορές
όπως τώρα,
θέλω να μπω μέσα στο στόμα σου.
Ναι.
Μέσα στο στόμα σου.
Να περπατάω μέσα εκεί.
Να περάσει πολύς καιρός.
Να τρώω και να γεύομαι ότι εσύ.
Καμία οργή να μην μπορεί,
να με βγάλει έξω.
Να μεγαλώνω στην ησυχία
του στόματος σου
και
μόλις ακούσεις λυγμό
και το στόμα σου τρέξει δάκρυα,
γέννα με ξανά.
Αυτή τη φορά γέννα με,
με λιγότερο πόνο.
Οχι Αυγή.
Σούρουπο χρυσό.
Αναστασία Πελεκάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου