Χρόνια ξεζουμισμένα
σε στίφτη σκουριασμένο
αφυδατωμένα ταλαίπωρα
άφαγα τυμπανισμένα
αποικίες βακτηρίων
του μύκητα εξοχικά
αναπαύονται
σε σκαλοπάτια βρώμικα
δίπλα σε τοίχους ημερολόγια πορείας
νοτισμένους στης άστεγης ανάγκης την οσμή
χαλκογραφίες πτύελων
γεννήματα μιας άσωτης ζωής
με την απόγνωση στα χείλη
ακόλουθοι ασμάτων παρηγορίας
και αντίστασης
σιγοτραγουδώντας
κωφεύουν σε ό,τι μιαίνει την ελπίδα
την αναδυομένη εκ χειλέων παίδων
που βγήκανε σεργιάνι
στα κακοτράχηλα σοκάκια
μιας πόλης μητρικής
αναμένοντας
χέρι ψημένο στο άλας της ζωής
σφιχτά να τα κρατήσει
μην σκορπιστούν στου έρεβους τη χάση
άνωθεν να ανεβάσει
τα όνειρα να ζωντανέψει
ν'αναθαρρήσει η πλάση
οι κήποι τους ν'ανθοφορήσουν
τα γιασεμιά να ευωδιάσουν
κυκλάμινα να χρωματίσουνε τα πρωινά
τα μεσημέρια να δροσίσουν
τα τσακισμένα δειλινά να γειάνουν
της νύχτας είλωτες μην ξαναρθούν
να τα κατασπαράξουν
αναμένοντας
καρτερικά
σιγοψιθυρίζουν
...έρχεται!
...έρχεται;
Νάνσυ Μπασδέκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου