Άνω κάτω (του Βασίλη Σπανού)

Eλάτε να κάνουμε τον πλανήτη άνω κάτω
αναποδογυρίζοντάς τον απ' την ανατολή ως τη δύση
απ'τον βορά ως τον νότο.
Ας επιβιβαστούμε όλοι στα φορτηγά της μεγάλης μέρας
χωρίς σημαίες ν'ανεμίζουμε,χωρίς φωνές
με τις μηχανές στο φουλ και τα φώτα κλειστά
έτσι κι'αλλιώς, μας βολεύει το σκότος που επικρατεί
κι'οι μηχανές δεν θα ακούγονται,
είναι τόσος ο θόρυβος των βομβαρδισμών και των πολέμων
κι η βοή απ'τα ποτάμια του αίματος,τόσο μεγάλη
είναι τόσο απασχολημένοι με την εξόντωσή μας
που είδηση δεν θα πάρουν αυτοί που κρατούν τα πράγματα.
Από ανατολή και δύση,από βορά και νότο
σε μια μεγάλη πορεία ψυχών
κατευθείαν προς τον άξονα της γης
τον άξονα που αιώνες την γυρίζει,τον άξονα του φόβου.
Θ'ανεβάσουμε το βάρος μας επάνω του
γατζωμένοι γερά απ'την θέλησή μας
ζυγίζει περισσότερο απ'τον φόβο κι'όλα τα όπλα τους μαζί
κι'έτσι ανάποδα θα φέρουμε τις πόλεις μας
τις χώρες μας κι'όλον τον πλανήτη.
Θα σταματήσουν τότε οι βοές απ'τα αιμάτινα ποτάμια
όλοι οι θόρυβοι απ'τους πολέμους θα σωπάσουν
τα παιδιά θα σκαρφαλώνουν σε στέγες που σκεπάζουν τα όνειρα
κι'οι ποιητές δεν θα χρειάζονται ποιήματα να γράφουν
γιατί η ζωή θα'ναι το ποίημα τότε.

Βασίλης Σπανός