Σαλεψε της νύχτας ο πόθος
και φέρνει στεναγμούς στο προσκεφάλι μου.
Μέρωσε της πληγης μου ο πόνος
και ζητά να αφεθεί στο χάδι σου.
Δίψασε η ύπαρξή μου για τον έρωτά σου
και γδυτή αναζητά τη λύτρωσή.
Ακούμπησε, αν το θες, στο δέρμα μου
να ριγήσει της ψυχής μου το κόκκινο βάθος.
Άσε τα ξυπνήματα να 'ρθουν μέσα στα χάδια μας,
άσε τις μέρες να μοιάζουν όλες με εμάς.
Ασε την αγάπη να μας μάθει πια τη γλώσσα της. Αυτή που όταν μιλάει, σαν να σκιρτάει από πόθο η καρδιά.
Βάγια Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου