Σωπαίνουμε ακίνητοι
Στους τοίχους ντύσαμε
τα σώματα των ναυαγών
και στα παράθυρα
οι εκπνοές σχεδιάζουνε
αυθόρμητες ελπίδες
Παράδοξες όψεις
ντύθηκε το όνειρο
και βγήκε νύχτα
στους έρημους δρόμους
Συνωστισμένα πλέον
μόνο συναισθήματα
Χείλη σωτήρια
σε πτώσεις αποφασιστικές
σαν ταξιθέτες
στις απειθάρχητες μας σκέψεις
Να ενώσω θέλω
τη τύχη μου στα χέρια σας
και ας μη μπορώ να τα αγγίξω
Όταν τα απλώσω
Όταν τα απλώσουμε
να ναι για όλους μας
φθηνά τα διόδια στο φως.
Ελευθερία Θεοδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου