Το δίχτυ του ψαρά σα φονικό
βυθίζεται στα στήθη της θαλάσσης.
Το ύφος του παιδιού απορρημένο.
Η αύρα μεταφέρει αρμύρα ζωτική
κι η άμμος ανασαίνει την θωριά της.
Η παραλία σκορπίζει μαγεία θεϊκή
κι ο ήλιος έγειρε στη βάση της
για αγάπη, θωπεύει τη λαλιά της.
Γαληνεμένο σκοτάδι
απλώνει την παλάμη του
στο στερέωμα του ουρανού,
το κύμα βρυχάται ασθενικό.
Στάσου ψαρόβαρκα
στη μέση του πελάγους
να αισθανθώ τη γλύκα της ψαριάς!
Τα φώτα απόμακρα απ' το γέρο
που ρίχνει τον φόβο στα νερά,
αστραφτερή η θολούρα του βυθού,
αστραφτερή κι η πίκρα της καρδιάς μου.
Μάντυ Τσιπούρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου