ΜΙΛΗΣΕ ΜΟΥ (της Φιλαρέτης Βυζαντίου)

Τούτες οι πέτρες πώς σφήνωσαν στο μυαλό μου;
Τούτες οι ιτιές γιατί δεν παύουν να κλαίνε;
Τούτη η παγίδα των αθώων γιατί ποτέ δεν μένει πεινασμένη;
Τούτη η κοιλάδα του κλαυθμώνος γιατί συνεχώς πνιγμένη
στο αλάτι των δακρύων ;

Μιλησέ μου , μίλησέ μου
Θεέ μου
για την Αγάπη
Σκοτώνονται μέσα μου χιλιάδες βεβαιότητες
Δεν αντέχω πια τόσο αίμα
Κάθε πρωί οι σάλπιγγες της Ιεριχούς
απειλούν τα καλοστημένα τείχη
της ψυχής μου
Είμαι  μαλακή σαν νιόβγαλτο χορτάρι
μα και σκληρή σαν  φλέβα γρανίτη
Βαδίζω στα τυφλά
Ανοιχτές οι πληγές
από τις μάχες μου μαζί σου
Φτάνει
Φτάνει
Ανακωχή ζητώ

Άλλαξε η ροή της αλήθειας εντός μου
Περιμένω δεμένη στον λευκό βωμό
την ανέπλιστη σωτηρία μου
Στα μάτια μου φως και έρεβος
Σε καρτερώ εναγώνια
Μην αμφισβητήσεις  τόσους αιώνες
αθώας λατρείας
Βγάλε την πανοπλία
και δείξε μου
τον τρόπο του ηττάσθαι
εντός της Αγάπης...!

Φιλαρέτη Βυζαντίου