Το προφίλ της σιωπής (της Χαρούλας Φράγκου)

Όλα ξεμακραίνουν φεύγουν καθώς ψάχνω να σε βρω.
 Οι ελπίδες σκεπασμένες στην αχλύ του χρόνου  δεν αφήνουν περιθώρια..
Οι μαρτυρίες  για το απόλυτο/και μεγάλο που έζησα θα χαθούν χαμένες Ατλαντίδες...
Βαραίνει το κεφάλι στα χέρια και τα χείλη  άλεχτες σφραγίδες υπομονής ζουν το μεγαλείο της άρνησης και της σιωπής..
ΠΟΣΑ ήθελα να σου πω...
ΠΟΣΑ με κράτησαν μακρυά σου...
Όσο πλησίαζα τόσο έφευγες, όσο ξεμάκραινες τόσο ήμουν εκεί. Φυλάκισα τους θησαυρούς σε επτάκλειστες πύλες και τα δώρα μου τ' Άγια μείναν αδώρητα.
 Πέρασαν χειμώνες και άνοιξες ανεκπλήρωτες επιθυμίες βάψαν χλωμές τις αισθήσεις μου...
Ήταν μακρύς ο δρόμος της προσφοράς και τα σημάδια σου γενέθλια ρωγμή στην ψυχή μου. Τώρα θαρρώ πως οι αλήθειες δεν κρύβονται...
Οι δυνατές και μεγάλες στοιχειώνουν.
 Νάτες στους στίχους μου στο λιτό ποίημά μου..
 Λένε:
Οι ποιητές είναι Άγγελοι.
 Στους χαμένους Παράδεισους φωλιάζει ο Θεός που απόκαμαν να πιστεύουν.
 Βρίσκουν τη δύναμη να κτίζουν τους ναούς που συλήθηκαν.
Δεν είμαι ποιητής..
 Κοίτα στα μάτια μου την αλήθεια.

Χαρούλα Φράγκου

Από την ποιητική Ανθολογία "Μελίρρυτοι Λόγοι"