Το ρίγος (της Τονιας Κοσμαδακη)

Και μετά έρχονται στα μνήματα
και τα περιποιούνται
Ανάβουν το καντήλι
Φυτεύουν λουλούδια
σηκώνουν την φωτογραφία, την κοιτούν
Πλένουν τα μάρμαρα
Σφίγγονται

     Είναι καθαροί

Άλλοι έρχονται μία φορά
κλαίνε πολύ
Κρύβουν το πρόσωπό τους στα χέρια τους
Δεν ξανάρχονται
δεν αντέχουν λέει
Δεν μπορούν να το χωνέψουν
Θυμούνται
Καταρρέουν

      Είναι ευαίσθητοι

Κουράστηκα να φωνάζω
στους ζώντες πως ζω
Έκλεισε ο λαιμός μου
ίδρωσα
Κι αυτοί επιμένουν
να βλέπουν τον τάφο
Ηρέμησα στο χώμα λοιπόν
και τους νιώθω που είναι καλοί
Και θυμήθηκα κιόλας
πως πριν πέσω εδώ μέσα
είχα νιώσει ένα χάδι στην πλάτη

   Ένα ρίγος

Τόνια Κοσμαδακη
 
Στη συλλογή ΣΚΥΛΟΣ
Υπό έκδοση από την Apopeira