Άραγε τι να χάθηκε; (της Μαίρης Ηλιάδη)

Τέλειωσαν, μισέψανε
τα έργα και τα λόγια
Θρύψαλα γίναν και καρφιά
στου χρόνου τα ρολόγια ...

Ποιός κέρδισε; ποιός έχασε;
Δεν έχει σημασία
Μα ποιός προσπάθησε πολύ
με ήθος και αξία.

Ο χρόνος μηδενίστηκε
το νόημα χαμένο...
σε 'να τοπίο ερημικό
θλιμμένο δακρυσμένο...

Λυσσομανά η θάλασσα
σεισμός την γη ταράζει...
και σένα άνθρωπε μικρέ...
ολίγον δε σε νοιάζει....

Παν οι αξίες χάθηκαν
κυριαρχεί το ψέμα...
Μια θάλασσα αόρατη
Μας έπνιξε στο ρέμα...

Ειδήσεις συνταράζουνε
Τον κόσμο κάθε μέρα
Που χάθηκε η ανθρωπιά
Δεν ένοιαξε κανέναν!

Που χάθηκε το νόημα
και η βαθιά ουσία
κανείς δεν βλέπει
τον χαμό και την Αχερουσία.

Μαυροντυμένοι σέρνονται..
εχάθη η πυγμή τους
καθώς μείναν ανάπηροι
μέσα εις τη ψυχή τους.


Μαίρη Ηλιάδη