Στοιχειό θα γίνω και θα 'ρθω (της Κατερίνας Πανταλέων)

Απόψε το πήρα απόφαση.
Θα πλύνω καλά
τα σκονισμένα όνειρα μου,
που τόσα χρόνια
παραπονεμένα περιμένουν.
Κι ύστερα
θα τα απλώσω να στεγνώσουν,
θυσία στον ουρανό.
Ένα σε κάθε αστέρι
που θα βλέπω,
να καεί στη φωτιά του.

Μα το όνειρο μου για σένα,
μόνο σε σένα θυσία θα το κάνω.

Απόψε λοιπόν
θα γίνω στοιχειό.
Σκάλα με τις ελπίδες μου θα πλέξω,
θα αλαφροπατήσω
και στο μπαλκόνι σου
κρυφά θα ανεβώ.

Στοιχειό θα γίνω και θα 'ρθω.

Σιγανά την πόρτα σου θα ανοίξω,
για να ανασάνω
το οξυγόνο που κι εσύ ανασαίνεις,
ξυπόλητη να περπατήσω
πάνω στις δικές σου πατημασιές,
ευλαβικά να αγγίξω ό,τι αγγίζεις,
να πιω μία γουλιά αγίασμα
από το νεροπότηρο σου
δίπλα στο κομοδίνο,
να τραγουδήσω ψιθυριστά
γλυκές μελωδίες αγάπης –
που κάθε που θα πονάς
δασκαλεμένες θα τις έχω
να διαχέονται παντού
και να σου γαληνεύουν την ψυχή.

Κι ύστερα να χορέψω
με τα μάτια κλειστά
γύρω από το κρεβάτι σου,
μεθυσμένη από έρωτα,
αποκαμωμένη από απελπισία.
Να ζαλιστώ
και να ζαλίσω και τα σκοτάδια σου.
Να τα τρομάξω!
Να μη σε σκιάξουνε ποτέ ξανά.

Κι όταν δίπλα σου
θα σωριαστώ εξαντλημένη
κι όταν το χέρι σου φιλήσω στοργικά
μόνο δυο λέξεις
απ’ τα χείλη μου θα καταφέρουνε να βγούνε.

Η μία θα ‘ναι
το όνομα σου.
Κι η άλλη θα ‘ναι
το πιο γλυκό του κόσμου "σ' αγαπώ".

Θαύμα της ζωής μου,
μοναδικό και αδικοχαμένο.


Κατερίνα Πανταλέων