Για να θυμάσαι τη μανούλα
πάρε αυτή την αλυσίδα,
την αρθρίτιδα,
τον χαλασμένο θυρεοειδή,
τα στραβά πόδια,
το σιωπηλό βλεμμα συναίνεσης
για τον αλκοολικό σύζυγο,
που ήταν ο πατέρας,
και τώρα,
ο όμορφος νέος
που τα Σάββατα πληρώνω.
Τις Κυριακές
να χορεύεις πάνω στο πίκαπ
πριμοδοτημένη μου απομίμηση,
τη θέση μου να πάρεις,
κι η κόρη σου μετά,
από την αυτολύπηση
να μην ξεμακρύνει
γιατι,
η γνώση
-από τις σοβαρές κληρονομιες-
του να δέχεσαι
και να υπομένεις τα ανθρώπινα,
τα αδύναμα της θνητης φύσης
τεκταινόμενα,
είναι η μόνη εξουσία,
που 'χω να σου δώσω.
Στέλλα Λουίζα Κατσαμπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου