Εκείνο το βράδυ,
η λάμπα τρεμόσβηνε,
η ασετιλίνη τελείωνε.
Ενα σφυρί, κάτι κομμένα ξύλα,
και ένα γραμμόφωνο που κάτι ψέλλιζε
συνένοχοι σε κάτι που πλησίαζε.
Εσύ πήρες την μεγάλη ομπρέλα σου,
και έφυγες δίχως να κοιτάξεις πίσω σου.
Εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι μας,
δίπλα σ ' ένα κουβά με νεκρά ψάρια
και ένιωσα για πρώτη φορά
ναυαγός σ έναν ωκεανό,
που τα μόνα που επέπλεαν
ήταν τα ψυχρά αντικείμενα
της τελευταίας μας συνάντησης.
Σοφία Τριανταφυλλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου