Προσωπικές μάχες (του Χρήστου Κουκουσούρη)

Μην παραλείψεις σαν θα φύγω να μου γράφεις,
παλιά συνήθεια ξεχασμένη από καιρό,
τα κρύα βράδια να προσέχεις, ο Καβάφης
στα τείχη, δεν κατάλαβε πως κλείστηκε θαρρώ,

Να ‘χεις τα μάτια σου ανοιχτά και να θυμάσαι
προσωρινό είναι τούτο και τα σπίτια είναι φτηνά,
κλείνε τις γρίλιες τα βραδάκια όταν κοιμάσαι
το απρόσμενο δεν θα μας πάει πουθενά.

Βρήκα διαμέρισμα μικρό εκεί στου Βάθη
ένα δωμάτιο άνετο κουζίνα και λουτρό
κλείνω την πόρτα και το φως σκιάσεις πλάθει
απ’ τον φεγγίτη που ν’ φτιαγμένος με βιτρό.

Σφίγγω τα δόντια σαν σε σκέφτομαι μακριά μου
δεν θα κρατήσει, νοιώθω πως θα πάει πολύ καλά
έχασα βάρος κι έχω γίνει η σκιά μου
είναι αισιόδοξοι οι γιατροί και έχουν δει πολλά.

Μετά το χειρουργείο λίγες μέρες μέσα
κι ύστερα σπίτι ν’ ανακάμψω πριν γυρίσω
να μεγαλώσει το μαλλί πριν μπω στην πρέσα
δεν θέλω άσχημη εντύπωση ν’ αφήσω.

Να φτερουγίσει η καρδιά σαν νιο πουλάκι,
έχει κι ο κόσμος τα δικά του, δεν αντέχει
καθημερινότητα ειν’ αυτή, δεν θέλει ράκη…
Ένα χαμόγελο μπορεί, το μόνο που έχει.

Χρήστος Κουκουσούρης.