Πυριφλεγης Ιφιγένεια (της Φιλαρέτης Βυζαντίου)

Γεννήθηκες φως
Σκοινιά έδεναν τον ήλιο στα μάτια σου
Λίγες σκιές 
κι αυτές ουτοπικές σεργιανούσαν στο κλάμα σου

Πώς να σε αφανίσω χωρίς ένα φιλί δοξαστικό στο μέτωπό σου
Πώς να σε σκορπίσω στις τρικυμίες του Ποσειδώνα
Πώς να σε σώσω ξανά με το μαντήλι του Αη Νικόλα

Μεσημέρια σε γλυκιά ταραχή
Τα λόγια σου πνιγμένα στον κόλπο των αντινομιών
Το ταξίδι σου ατελείωτο
Οι ασπίδες σου σκουριασμένες από αρχαίες ήττες επιτοίχιες

Κι εγώ να πίνω μεταλαβιά τα δάκρυά σου
πάνω στον αναίμακτο βωμό μου
Φωνάζοντας συνεχώς το πεπρωμένο μου όνομα
Πυριφλεγης και μοιραία Ιφιγένεια..

Φιλαρέτη Βυζαντίου