Άλλα μου
έταξε η ζωή,
κι' άλλα μπροστά μου
βρήκα καρτερικά περίμενα,
μα σε γρανάζια μπήκα!
Ήταν όλα
ψεύτικα γεμάτα,
παραμύθια στα θέλω μου,
έκανα υπομονή ώσπου κι αυτά,
ξεφτίσαν!
Άλλοι είπαν της μοίρας,
το γραμμένο άλλοι αν μπορείς,
βάλε εσύ στον εαυτό σου τάξη,
θολό ταξίδι ευελπιστώ σε μια,
καινούρια τάση!
Αυτή η ζωή δεν
μου αξίζει ν' αποφασίζει,
άλλος για μένα δεν μπορεί πρίν,
γεννηθούν τα όνειρα να είναι πεθαμένα!
Θεατρική πλοκή,
είναι αυτή που ζώ
θέατρο του παραλόγου,
επιμονή στο τίποτα σ' ένα
αφαιρετικό του λόγου!
Δεν δραπετεύω,
είμαι εδώ στο
παραληρημά μου,
στοχάζομαι τ' αλλοτινά τα,
δίκαια τα δικά μου,
μα καίγεται η καρδιά μου!
Νέλλη Κουμεντάκη
Μπραβο Νελλυ!!!Συγχαρητηρια!!Ταυτιζομαι απολυτα με το ποιημα σου...Λογια αληθινα και μεσα απ την ψυχη..
ΑπάντησηΔιαγραφή