Μάνα μου (της Ελένης Ταϊφυριανού)

Πολλές φορές σε ζήτησα
με δάκρυα στα μάτια...
Δεν χόρτασα να σε φωνάζω,
δεν χόρτασα να λέω την λέξη...
Μαμά...μαμά μου...μανούλα...
Πεινάω...για την αγκαλιά σου,
διψάω...για τα φιλιά σου...
Μαμά...μαμά μου...μανούλα...
Μεγάλωσα...μεγάλωσα πολύ,
όμως ακόμα θέλω σαν παιδί
να τριφτώ στην ποδιά σου...
Να χαιδευτώ στην αγκαλιά σου...
Μαμά...μαμά μου...
Πονάω πολύ...
Πολλά τα λουλούδια που αγκάλιασα,
μα είχαν μαχαίρια
κρυμένα μέσα τους,
που μ' έκοψαν βαθιά...
Κι οι αγάπες που με ξελόγιασαν,
αγκάθια μυτερά και με λάβωσαν...
Μαμά...μαμά μου...
Ούτε κι ο θάνατος μου χαρίστηκε,
αυτός με τραυμάτισε, πιότερο απ' όλους...
Με τύλιξε με πνιγερό αγκάλιασμα...
Με φίλησε, με φαρμακερό φιλί...
Έντυσε το κορμί
και την ψυχή, με μαύρο χρώμα...
Μαύρο σαν τη νύχτα...
Τη νύχτα που δεν έχει αστέρια,
και που δεν περιμένεις να ξημερώσει πια...
Έλα μάνα μου, το βράδυ στ' όνειρό μου,
αγκάλιασέ με...παρηγόρησε με...
Ν' ανασάνει λίγο η καρδιά μου...
Έλα Μάνα μου...
Έλα Ζωή μου...
Έλα Αναστασία...


Ελένη Ταϊφυριανού.