Άνοιξη (της Μαρίας Μηνά)

Και εκεί που λες ελπίδα δεν υπάρχει
έρχεται η Άνοιξη με ορμή αρχέγονη
ανασαίνει η γη λαχανιασμένα.
Τρίζουν την νύχτα τα δέντρα
καθώς ωσάν κορίτσι ξαναμμένο                        
περνάει σιμά με τα μαλλιά λυμένα.
Ερωμένη του ήλιου του ζωοδότη
οι άνθρωποι αγαλλιάζουν
στο πέρασμα της.
Μαζεύουν άνθη και αρώματα
μερώνει τις καρδιές το χάδι της.

Να μπορέσουν να αντέξουν
τη Σταύρωση τη δικιά τους
και του Θεού τους.
Πόσο όμορφη ανθοστολισμένη
κοιμάται στην αγκαλιά του Ήλιου.
Με ένα χελιδόνι στολίδι στα μαλλιά
έτοιμο να πετάξει το μήνυμα
του ερχομού του ελπιδοφόρου
να διαλαλήσει με χρώματα.

Μαρία Μηνά