Αγωνία (της Ζωής Χαλκιοπούλου)

Έσταζα αγωνία.

Θα μείνει, θα φύγει?

Ξεχείλισαν τα ποτάμια.

Με παρέσυραν στο διάβα τους.

Κι η θάλασσα, αχ η θάλασσα!

Αντάριαζε μέρα τη μέρα.

Η ψυχή μου διαλύθηκε.

Μικρά απεγνωσμένα κομμάτια

πήραν τη θέση της.

Φλέρταραν με την απόφασή σου.

Θα μείνει, θα φύγει?

Έσκυβαν τα φύλλα να με σκεπάσουν.

Η φωτιά ηττημένη, έσβησε.

Κι η θάλασσα, αχ η θάλασσα!

Αυτή η αιώνια φίλη, έπαψε να επιμένει.

Με κέρασες λίγα ποτήρια αγάπης

μα ήταν άγευστα.

Κι όταν άδειασε το βλέμμα μου...

Όταν σκόρπισα στον αέρα...

Ρώτησες τον καθρέφτη:

Θα μείνει, θα φύγει?

Κι εκείνος δάκρυσε

γιατί δε σ΄άκουσε κανείς.

Ζωή Χαλκιοπούλου