Μονόλογος (της Μαρίας Μηνά)

Οι ήχοι της τρομπέτας
πριν χρόνια σήμαναν
του τέλους την αρχή.
Κι άρχισαν
να περικυκλώνουν
την όμορφη τη θάλασσα.
Σταύρωναν τους λαούς
οι άνομοι σωτήρες.
Σπέρναν το θάνατο
στις διπλανές αυλές.
Τα τύμπανα των λίγων
τρυπούσαν οι αλαλαγμοί
και των πονεμένων ο θρήνος.
Η γη στο πιάτο των εχόντων.
Πνιγμένη στο αίμα αθώων.
Βάφτηκε κόκκινη η θάλασσα.
Ετοίμαζαν γενίτσαρους
μοίραζαν όπλα διέφθειραν.
Ζώνομαι τ' άρματα
τον εχθρό να πολεμήσω
Αόρατος......σκοτεινός
σημαδεύει το μυαλό
αυτός είναι ο στόχος Κατερίνα.

Μαρία Μηνά