ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (τη Σοφιας Κοντογεώργου)

Είναι αυτοί οι άνθρωποι
που τον καημό τους
έκαναν τραγούδι λησμονιάς
και της ψυχής τους δαίμονες
ξορκίσαν
Που μονοπάτια μοναξιάς
διαβήκαν
σφιχτά κρατώντας απ’ το χέρι
την καρδιά τους
Κι όλα τα δύσκολα
τα κέρασαν κρασί , να τα μεθύσουν
σ΄ένα τραπέζι συμφιλίωσης
Οσα δεν άντεξαν
καβάλα τα φορτώθηκαν
στους ώμους
κι ορθώσαν το κορμί
βράχοι αλύγιστοι
Κρύψαν το δάκρυ
στις σταγόνες της βροχής
κι ανέτειλε ουράνιο τόξο
ζωγράφισαν στα πέπλα της νυχτιάς
τον στεναγμό
και ονειρεύτηκαν
Είναι αυτοί οι άνθρωποι
που περπατούν ανάμεσά μας
αερικά του κόσμου τούτου
νεράιδες με χρυσά ραβδιά
χωρίς να το γνωρίζουμε
αλλάζουν τη ζωή μας

Σοφία Μπόρχες - Κοντογεώργου