Παρουσίαση βιβλίου (Τόνιας Κοσμαδάκη)

Η Τόνια Κοσμαδάκη και οι εκδόσεις Apopeira παρουσιάζουν στο Closer την ποιητική συλλογή "Σκύλος".
Θα μιλήσουν και θα διαβάσουν οι
Σταυρος Σταυρόπουλος, Χρήστος Μαθιουδάκης, Χαρά Τσιώλη Κατερίνα Ζησάκη, Γιάννης Ζελιναίος και ο Στέλιος.

Στα ντεκς ο Arturo Bandini

Άτιτλο (της Τζούλιας Παπά)

Σε μία μικρή βάρκα
φόρτωσα την ψυχή μου απόψε.
Τόση δα μικρούλα.
Γερό σκαρί όμως.
Αντέχει... έτσι μου είπαν.
Σε αυτήν εμπιστεύτηκα
την ψυχή μου απόψε.

Να με πάρει μακριά της ζήτησα.
Να με πάει στο τέλος της διαδρομής.
Εκεί που το φεγγάρι αγγίζει τη θάλασσα και ο ουρανός υποκλίνεται στην απόλυτη ομορφιά.
Εκεί που όλα ενώνονται
και γίνονται ένα...

Στο βάθος του ορίζοντα
θέλω απόψε να χαθώ.
Μόνο εγώ, η βάρκα μου
και το φεγγάρι...

Να γείρω στην αγκαλιά της θέλω...
Να νιώσω την ψυχή να γαληνεύει.
Να κλείσω τα μάτια και
ν' αρμενίσω σε μέρη μακρινά...

Εκεί που τα όνειρα βγαίνουν αληθινά.
Εκεί που υπάρχει ευτυχία.
Εκεί που υπάρχει αγάπη.

Κάπου στο βάθος του ορίζοντα...
Στην πολυπόθητη χώρα του ποτέ...

Τζούλια Παπα

Κοίτα να δεις πως ηρέμησε η ψυχή (της Έλενας Κορινιωτη)

Κοίτα να δεις,
πως ηρέμησε η ψυχή
τώρα που ξέρω
πως θα ξυπνώ
και θα κοιμάμαι στο πλάι σου.
Τώρα που κάθε ένδειξη
στου ρολογιού τον λεπτοδείκτη
θα έχει κρατημένη
 και μια στιγμή σου μαζί σου.
Τώρα που μάζεψα
σε δύο στοίβες από κούτες
ολάκερη τη ζωή μου
για να την τακτοποιήσω
δίπλα στη δική σου.

Μέσα στα χαρτόνια
τόσα μικροπράγματα
συγκρατούν θραύσματα ονείρων.
Στη γαλάζια κούπα σου,
αυτή που θα σου γεμίζω
με την αγαπημένη
γεύση του καφέ σου.
Στο τασάκι που θα σβήνεις
τα αποτσίγαρα
και τις έγνοιες σου.

Κοίτα να δεις
που τόσα χρόνια
έπαιζα κρυφτό με την ευτυχία
γυρεύοντας τη σε λάθος μέρη.
Ψάχνοντας ένα -κάτι-
εντελώς ακαθόριστο.
Σήμερα, αυτό το σούρουπο
καθισμένη στο μπαλκόνι
ενός διαμερίσματος
που βλέπει στη θάλασσα.
Περιστοιχισμένη από χαρτόνια
με κολλημένες κορδέλες
που γράφουν "Προσοχή εύθραυστον".
Μέσα σ' ένα άδειο διαμέρισμα
με φρεσκοβαμμένους τοίχους
και με την έντονη μυρωδιά
της μπογιάς
να μου γαργαλάει το λαιμό.
Πλάι σ' εσένα που σ' ακούω
να υπολογίζεις
που θα στηθεί ο καναπές
και που η βιβλιοθήκη
όσο αστείο κι αν σου ακουστεί
νομίζω πως βρήκα
την ευτυχία που διακαώς λαχταρούσα.

Κοίτα να δεις που χώρεσαν
μέσα σε πενήντα τετραγωνικά
οι ωραιότερες προσδοκίες μου.
Όλα τα μεγάλα "προσεχώς"
της ζωής μου στάλθηκαν
στη νέα διεύθυνση κατοικίας μας.

Κοίτα να δεις
που τελικά τα καταφέραμε.
Ίσως γιατί αγαπηθήκαμε
 απλά, ανεπιτήδευτα, φυσικά,
όπως ακριβώς ανασαίνουμε.

Έλενα Κορινιωτη

ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΉ ΤΟΥ ΝΟΤΙΑ (της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου)

Μη μιλάς του λέγαν οι σοφοί.
Μη μασάς τις μεταχειρισμένες λέξεις.
Άσε τες να ριγούν μες την πολύ ασφάλεια των τετριμμένων σιωπών τους.

Κι εκείνος κούμπωνε το στόμα και ξεκούμπωνε τους καιρούς.
Έλεγε, άμποτε να ‘ρθεί κείνος ο αγύρτης ο νοτιάς να τον φορέσω στην άκρη των χειλιών σαν κόκκινη απόδραση.
Να ξεδέσει τους κόμπους απ’ τις θάλασσες, να λευτερώσει τα μάτια απ’ τις βουβές διαμαρτυρίες,
Να στάξει στίχους ζωντανούς στις απώλειες.

Και πέρασαν τα χρόνια σ’ ένα εξακολουθητικό παρόν.
Κι ακόμη είναι στα ίχνη ενός καταζητούμενου αέρα, ενός αποστάτη μέλλοντα, σκαλίζοντας μονολόγους.

Νοτιάς… τι περιμένεις… Στροβιλισμός απάτης.
Τυλίγεται σαν θηλιά στις εκδοχές των προσμονών και τις σφίγγει, ψιθυρίζοντας λόγια αγάπης.
Μα πώς να του θυμώσεις;
Πώς να θυμώσεις σ' αυτό το κίτρινο καπέλο που γελάει στα μαλλιά του;

Άλλωστε, είδες ποτέ σου θάμα να 'ρθει στην ώρα του;

Κωνσταντίνα Σταθακοπουλου

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (του Νίκου Δημογκότση)

Εδώ στην βουτηγμένη σιωπή των Ελλήνων,
άνεμοι Ιστορίας,
ανεμίζουν δόξες διαμελισμένων αγαλμάτων
και Τραγωδίες σχισμένων νοημάτων...

Και δεν βρίσκεται ένας,
τα ναυάγια να περιμαζέψει
εις το Ερεχθείον των Γνώσεων,
και κρούοντας τα σήμαντρα του ήλιου,
το φως να αναγγείλει
σε όλη την οικουμένη...

Αλλά φευ!
μόνο οι άριστοι των εξουσιών,
κρατώντας φαναράκια δουλοσύνης,
με σκοτάδι σκεπάζουν
τα βλέφαρα της Πατρίδας...

Νίκου Δημογκότση



Ζωγραφική σε ξύλο, της Ελένης Γκόγκου,
που από καρδιάς ευχαριστώ, για την παραχώρηση !!!