Από ιδρώτα και κλάμα η ελπίδα ..
σπρωγμένη,
από αλμύρα και πόνο η ματιά ..
κεντρωμένη,
από τη ράχη του φόβου το φιλί ..
ματωμένο,
από το δάκρυ που καίει το πρωί..
πληγωμένο.
Από της στάχτης τη φλέβα η ανάσα
...κομμένη,
από το χρώμα της μπόρας η αυγή ..
πετρωμένη,
από το γκρι των ονείρων μια φωνή ..
ξεχασμένη,
από το θάμπος της ήττας μια καρδιά.. σκλαβωμένη.
Και πίσω απ' τα άστρα στων χρόνων την πέραση...
τριαντάφυλλο κρύβω στων χυμών μου τη θέαση,
ζωγραφισμένο με κόκκινο ...άλικο..
δίχτυ
που τονίζει περίτρανα της ψυχής μου τον δείχτη!
Υ.Γ Γιατί και τα αλμυρά δάκρυα μπορούν να ποτίσουν
..κήπους συναισθημάτων,φίλοι μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου