ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σε μια πλαγιά του νου, στον ήσκιο του μυαλού, ένα όνειρο κοιμάται... Ότι' ναι ξύπνιο ονειρεύεται, στην πλάση πως διαβαίνει, μ' ελπίδ...

Την ώρα που η αγάπη φλέγεται από ηδονή,  τ' άστρα παίζουν τρίλιζα στο πάνθεον τ' ουρανού.  Και καθώς η λάμψη τους χαριεντίζεται με τ...

Κάθε νυχτιά, χωρίς την πόρτα του νου μου να γροικώ, έρχεσαι πλάι με κοιτάς, μου λες Αγάπης παραμύθια.  Κι εγώ πάνω στων λόγων σου τις ράγες ...

Χθες, βράδυ αργά, τα 'λεγα με μια φίλη  κι ο, τι 'χε στην ψυχή ανέβαινε στα χείλη...  "Ειν' η ζωή μου άχαρη, στην θλίψη μαν...

Αφιερωμένο σε όλους τους ερωτευμένους,  που ζουν το όνειρο της Αγάπης και το κρατούν  βαθιά στην καρδιά τους σαν κόρη οφθαλμού... Τι ο...

Σαν λήξει η γιορτή και σβήσουν τα φώτα, εσύ, θα γίνεις σιωπή, θα μείνουν τα χνώτα...! Σαν θα βγει η νυχτιά, θα γίνεις δάκρυ νοτιά. ...

Σαν λεπτοδείκτης η ζωή γυρνά, σφαίρα, στο εκκρεμές του κόσμου. Σαν μιαν ανάσα η νιότη προσπερνά, μια δρασκελιά, μια υποψία δρόμου. Σα...

Ξύπνησε η πλάση κλαίγοντας, σέρνοντας το κορμί της, και με της νύχτας τα μολύβια, γκρι βάφει τη μορφή της. Πενθεί για όσα γίνονται σ...

      Μελαγχολία μου, αχνή σκιά, ντυμένη ωχρή σαν καταχνιά. Για φορεσιά, τον γκρι μανδύα, μες την ψυχή κάνεις περιπολία... Μελαγχο...

Πέρασε ο αγέρας κάτι ψιθύρισε, ή ήταν η ηχώ που αντιμίλησε; Νομίζω, είπε, πως θέλεις να 'ρθεις, μα όλο ψάχνεις το μονοπάτι... Ίσ...

Σαν μαγεμένη Φωτοδότα σε θωρώ. Το φως σου, χρυσάφι ατόφιο, λαμπερό! Ολημερίς τ' αμπάρια σου γεμίζεις κι αφείδωλα κάθε εσπερινό, σ...

Ήσουν πληγή, μια επικείμενη σήψη, ο χορός μιας ατέρμονης θλίψης. Ήσουν η ουσία στο πικρό κατακάθι, η οξεία ακίδα στο ξερό το αγκάθι. ...

Πώς να βολέψω το κενό, που σέρνει η σιωπή σου; Και πώς να ζέψω τον καημό, που στέργει η αντοχή σου; Είναι οι ώρες απουσίας, που κλέβο...

Του ρολογιού οι δείχτες με τρυπάνε.. Της ερημιάς μου το κενό μετράνε... Και νάτη, πάλι, ίσκιος με τρομάζει.. -Με τη δική σου η ψυχή μο...

Σ ένα λευκό κρεβάτι, χρόνια... Τοίχοι λευκοί, λευκά σεντόνια. Με συντροφιά την ερημιά, παρέα με της ψυχής τα χιόνια. Πάτωμα, καρέκλα...

Σαν βελόνες τρυπούν, το μυαλό οι αναμνήσεις, της ψυχής μου ρωγμές, της καρδιάς καθιζήσεις. Τον ασκό του τρυπούν, μονομιάς δραπετεύουν. ...

Όταν τη ματιά του θωρώ, γίνομαι ένα ρίγος ανέμου θαρρώ.. Θύελλα στην καρδιά μου ξεσπάει! Τα δεσμά της σιωπής της τα σπάει! "θα του...

Άχρωμη η νύχτα κι αφάνταστα ψυχρή, ανηφορίζει στα καλντερίμια σιωπηλή... Στο παραθύρι μου τ ανάστημα στηλώνει. Σαν δήμιος με κοιτά κ...