Σαν λήξει η γιορτή
και σβήσουν τα φώτα,
εσύ, θα γίνεις σιωπή,
θα μείνουν τα χνώτα...!
Σαν θα βγει η νυχτιά,
θα γίνεις δάκρυ νοτιά.
Αέρας, σύννεφο, σκόνη
εγώ, υποχείριο άχτι,
στου χρόνου τ' αμόνι...
Θα ζήσεις κοντά μου για λίγο
και μετά, όπως πάντα, θα πεις:
"Θα φέξει... πρέπει να φύγω...!
...λυπάμαι.. το φως μόνη θα δεις...!"
Κι εγώ λύπες υφαίνω,
σκιές, σέ να προσμένω...
Θαρρώ είμαι παιχνίδι!
Δικό σου; της μοίρας;
Τριχιά, παραγάδι,
στα χέρια σας σφύρα...!
Δεν θέλω να είσαι η ανάσα,
που τις νύχτες μου κάνει παρέα...
Να γίνεις θέλω στο φως η ανάσα,
ζωή μου, η δικιά μας η μέρα...!
Λιλή Βασιλάκη
Από τη συλλογή "Ροές ψυχής"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου