ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 Θα την αγαπώ! «Παππού μάλλον θα βρέξει κοίτα τα σύννεφα πόσο μαυρίσαν…» «Ας βρέξει, δεν είμαστε κι από ζάχαρη παιδί μου. Πότε θα έρθει το τ...

  Σε είδα γυναίκα στο πρώτο μου κλάμα τη μήτρα σου αφήνω και βγαίνω γυμνός στον κόρφο σου γέρνω από σένα χορταίνω και γίνομαι άξαφνα γιος! Σ...

 Δύο μέρες μόνο την γνώριζε ο Οδυσσέας κι αναρωτιόταν γιατί δεν είχε φροντίσει να την γνωρίσει λίγο νωρίτερα. Μιλούσαν στο τηλέφωνο δύο βδομ...

Φεύγουν οι άνθρωποι οι αγκαλιές αδειάζουν η μοναξιά κι ο πόνος μες στη καρδιά φωλιάζουν. Φεύγουν οι άνθρωποι χωρίς ένα αντίο στο νοτισμένο χ...

Η Βασιλική άκουγε με προσοχή τα λόγια του γιατρού που την ενημέρωνε για την κατάσταση της μητέρας της, αλλά μόνο μια λέξη είχε συγκρατήσει α...

Τίτλος:  Ελπίδα. Το βιβλίο που κάηκε Συγγραφέας : Σοφία Τανακίδου ΕΙδος:  Νουβέλα Εκδόσεις:  Αυτοέκδοση Έτος Έκδοσης:  Ιούνιος  2020 Σελίδες...

Τίτλος:  Σοφίας Ποίηση  Συγγραφέας : Σοφία Τανακίδου ΕΙδος:  Ποιητική Συλλογή Εκδόσεις:  Δυάς Έτος Έκδοσης:   Απρίλιος  2020 Σελίδες:  64 Σ...

Με ελκύουν πάντα  τα ποιήματα. Μια Κυριακή γεννήθηκαν μαζί μου. Στο πρώτο κλάμα μου ανασάναν στην πρώτη λέξη μου ανθίσαν Κι έκτισα τείχη να ...

Ξεγέλαγα την δίψα μου απάνω σε δυό χείλη που μου 'ταξαν τον ουρανό και τ' άστρα ένα δείλι. Ξεγέλαγα τη δίψα μου απάνω στο κ...

Ήταν ακόμα χαράματα όταν ξεκίνησε για την δουλειά, τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια μάζευε από τους κάδους, χαρτιά, κουτάκια αναψυκτικών, γυά...

«Ανάξια σε όλα τίποτα δεν έχεις κάνει στη ζωή σου, τσάμπα χώρο κρατάς στη γη, παράσιτο, ναι αυτό είσαι παράσιτο». Αυτά ήταν και σήμερα τ...

Δεν ήθελε να πνιγεί. Να κολυμπήσει ήθελε! Καθημερινά η θάλασσα την καλούσε, έβαφε τα νερά τόσο γαλανά που την μάγευε καθώς την κοίταζε....

Δεν ήταν προγραμματισμένο Όχι από μένα Ίσως όμως να το 'χε προγραμματίσει η μοίρα. Μια από τις τρεις! Δε ξέρω ποια είναι η μοίρα...

Χριστούγεννα κατηφορίζω τους άδειους δρόμους έχει παγωνιά, κουμπώνω καλά το μπουφάν μου και αμέσως αναρίθμητες ερωτήσεις πλημμυρίζουν μέ...

Έκλαιγε η νύχτα Εκεί τυλιγμένη στα σεντόνια στην άκρια του κρεβατιού. Οι λυγμοί της συντάραζαν  τα θεμέλια, το σπίτι αγκομαχούσε σαν να ...

Μούσα μου αγαπημένη πόσα βράδυα ξενύχτησες στης έμπνευσης μου την κλίνη, στου Μορφέα τα χάδια δεν αφέθηκες, μα μόνο στον χεριών μου τ...

Απονη μου αγκαλιά σαν λαβύρινθου σπηλιά μέσα σου έχω χαθεί σώμα μου χωρίς ψυχή Εσύ ψάχνεις το κλειδί και του μύτου την αρχή Εγώ ψά...

Κι άγγιξε η ψυχή το χαρτί που έστεκε γυμνό και βουβό και φύσηξε θεϊκή πνοή πάνω του. Με την ανάσα της σχηματίστηκαν τα γράμματα, κόκκινε...

Ο πίνακας είναι της  Κωνσταντίνας Κρατημένου Αγναντεύοντας με ένα βιβλίο τη θάλασσα στα κύματα πάνω απλώνω τα γράμματα με τα σύμφων...

Ουρανέ σβήσε τα αστέρια σου. Ντροπή σου να φωτίζεις τους δρόμους που έπνιξες πριν στο σκοτάδι. Ντροπή σου που ζήλεψες την αγάπη που...