ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Γι' αυτήν... Την ρημάδα την ψυχή μιλάω  που λαχταράει όλα τα "πάντα".  Τα πάντα που θα μπαλώσουν  κάθε κενό  κάθε τρύπα ανοιχτ...

  Εκείνες τις μέρες τις σκοτεινές που έβρεχε ασταμάτητα -που πλάι μου περπάτησες σαν ένας άγνωστος τρελός με μιαν ομπρέλα κλειστή που τόλμησ...

Πίστευες πως αυτό το σπίτι κατοικείται   κι όμως ποτέ δεν άκουσες φωνές κι ένα τραπέζι  άδειο έστρωνες που πάντα  άδειο έμενε...  Ένα καινού...

Ξεγελάς... κρυμμένη μέσα σε χρώματα  και εικόνες όμως σε θωρώ  στα ματωμένα φεγγάρια... σε χαμόγελα στημένα στα πορτρέτα πλανόδιων ζωγράφων....

Όλα εκείνα  που γράφτηκαν κατά καιρούς... για την αβάσταχτη μοναξιά της ψυχής  για τους αμέτρητους θανάτους  από έρωτα των ανθρώπων  για εκε...

Νιώθω πως στέρεψα από λέξεις περιγράφοντάς σε. Είναι καιρός να πάψω να γράφω ποιήματα πια για σένα... Σήμερα αγόρασα χρώματα και πιν...

Σε ερωτεύτηκα και σε πόθησα προτού καν σε συναντήσω. Πρώτη η εικόνα σου πλάστηκε στη σκέψη κι έγινε εμμονή αναστατώνοντας το είναι μου...

Άσε με να μείνω για πάντα με την αίσθηση αυτή όπως κάθε φορά που με κρατούσες στην αγκαλιά σου την απελπισμένη μου προσπάθεια να χ...

Μέσα στα όνειρα κρύβω έναν κόσμο. Κρύβω εκεί τα πουλιά που τουφέκισαν και μπορούν ακόμα να πετάνε με ματωμένα φτερά με χωρίς φτερά, ...

Κι ήταν η λύπη από πάντα τόσο δική μου, που η χαρά έμοιαζε ξένη κι αταίριαστη μέσα στο σώμα μου... Μ' ακολουθούσε βήμα βήμα, ...

Ήταν εκείνο το πρώτο βλέμμα που έκανε την καρδιά ν' ανακαλύψει τους χτύπους της. Το δισταχτικό αρχικό χαμόγελο που έδειξε για πρώ...

Δυο χέρια... που σφιχτά σ' αγκαλιάζουν πάνω στο στήθος... κι αυτή η ανάγκη σου στο λαιμό να κρατηθείς σαν ανάγκη του κόσμου μοιά...