ΠΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΡΩΝΕ (της Λίτσας Μοσκιου)

Όλα εκείνα 

που γράφτηκαν κατά καιρούς...

για την αβάσταχτη μοναξιά

της ψυχής 

για τους αμέτρητους θανάτους 

από έρωτα των ανθρώπων 

για εκείνες τις γυναίκες  

που κάηκαν σε φωτιές καρτερικότητας 

και εγκράτειας 

στερημένες από ηδονή 

όλα εκείνα που έμοιαζαν ξένα

υπερβολικά κι αναληθή 

στίχοι εντυπωσιασμού 

υπερφίαλων ποιητών...

πόσο δικά μας ήταν αλήθεια...

πόσο πεινούν και μας τρώνε...

Λίτσα Μοσκιου