ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σαν αδέσποτες σφαίρες οι πικρές λέξεις μοιάζουν σαν σπαθί, το θηκάρι που αφήνει κι απειλεί τη ζωή Ο θυμός δεν αφήνει το μυαλό να ξεφύγει το ...

  Χέρια τραχιά σημαδεμένα απ' τη σκληράδα της δουλειάς σαν σχηματίζαν αγκαλιά χωρούσε ο κόσμος όλος Πάνω στο ηλιόσκαφτό του πρόσωπο χαμο...

Διάφανα πουλιά  στη χώρα του παραμυθιού  με ηλιαχτίδες στα φτερά τους  ζωντανεύουν θρύλους Τόποι της φαντασίας  ντύνουν τα μάτια με το ασύλλ...

  Φεύγω Με κούρασαν οι άστοργες λέξεις οι ρηχές αγκαλιές Δεν ανήκω στον ψεύτικο κόσμο σας Τη γνωρίζω καλά τη μεταμφιεσμένη αγάπη σας Οι μάσκ...

  Ανθίζουν και μαραίνονται οι εποχές  στον κήπο των αιώνων  γέρικα δέντρα με γυμνά κλαδιά  στερεμένα από χυμούς  στέρφα από βλαστάρια Στη γλ...

Γερμένος στου καλοκαιριού την έρημη ακρογιαλιά αναπολεί του Αυγούστου τα ολόλαμπρα φεγγάρια Σκάει απαλά στα πόδια του το κύμα τραγο...

Φιλήδονα ακρογιάλια ερωτοτροπούν με τα κύματα Φλογερός εραστής ένας ήλιος το κορμί παραδίνει στης γαλάζιας εταίρας το πάθος Κοράλλι...

Κάτω απ΄τον ίσκιο των μεγάλων ποιητών δειλά φτερά ανοίγω φοβισμένη και την ελπίδα μου κρατώ προφυλαγμένη μες στην καρδιά μ...

Σταγόνες βροχής Την ακινησία του χρόνου ταράζουν Ξεσπούν καταιγίδες Χαρακώνουν σαν αστραπόβροντα Να σπάσουν οι αλυσίδες Να εκραγού...

Χάραξε γκρίζο το στερέωμα και βούρκωσε κι άφησε διάφανο το δάκρυ να κυλήσει στους δρόμους που τα βήματά σου ξέχασαν και το σεργιάν...

ΘΑΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ Θάρθει καιρός που ο πόνος θα γλυκάνει ο χρόνος βάλσαμο θα ρίξει στις πληγές η απουσία σου παρέα θα μου κάνει θα σ’ αντ...

Ανασαίνει το σπίτι μυρωδιές και αγγίγματα Πεταρίζουν τα βλέμματα στης ανάγκης το αντάμωμα Ανεμίζουν ντροπαλά οι κουρτίνες στου έρωτα...

Μαύρο μετάξι έντυσε η νύχτα το κορμί της και με ασήμια στόλισε τα ξέπλεκα μαλλιά της. Της άνοιξης τ’αρώματα χύμηξαν στον αέρα και ...

Κλέβω τους στίχους που κάποιοι άλλοι έγραψαν για να ημερέψουν τη ψυχή τους και στην εικόνα σου τους ακουμπώ σαν αναθήματα παρακαλώντας...

Κοίτα εγώ την καρδιά μου δεν την κλείδωσα ποτέ  Ελεύθερη την άφησα Δώρο την έκανα Κι όταν πίσω γυρνούσε πληγωμένη της σκούπιζα τα δακρυ...

Σκοτάδι , ανάλαφρο σαν πρωινή πάχνη μυστηριώδες σαν τη βαθιά γαλάζια θάλασσα λυτρωτικό σαν μητρική ζεστή αγκαλιά ανελέητο όπως η μνήμη ...

Σαν κάποιος να το ακούμπησε απαλά πάνω στα ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά σε ποιο ταξίδι τάχα μας καλεί με μαζεμένα τα πανιά γύρω απ' τ...

Κάναμε λάθος. Οι εφιάλτες δεν γεννιούνται στα όνειρά μας Μετά τη νύχτα δεν ξημερώνει πάντα η αυγή Πίσω απ’ τα ψέμματα οι αλήθειες φτιάχ...

Στο τελευταίο το σκαλί εκεί θ'αφήσω τη ζωή μου να σταθεί αγέρωχη  Δεν θα κυλήσει δάκρυ Όλα της τα κομμάτια στη θέση τους θα μείνουν...

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που τον καημό τους έκαναν τραγούδι λησμονιάς και της ψυχής τους δαίμονες ξορκίσαν Που μονοπάτια μοναξιάς διαβήκ...