Άτιτλο (της Τζένης Τσιουγκου)

Είσαι ένα ποίημα που γράφτηκε στο μέρος της καρδιάς,
ένα τραγούδι που στο νου ακούγεται ξανά και ξανά...
Είσαι μια ιστορία που τέλος δεν έχει,
ένα αεράκι που διαπερνά γλυκά το διψασμένο κορμί...
Είσαι μια θλίψη δυνατή που κυνηγάει την ανήσυχη ψυχή μου
και μια χαρά που αγκαλιάζει ματια και χείλη...
Μάτια που λάμπουν σαν φωτεινές στιγμές του παρόντος,
μάτια που αγρυπνουνε όταν σε περιμενουν σε νύχτες ήσυχες και αρωματισμένες από τις αναμνήσεις σου....
Χείλη που τραγουδούνε στις ηχηρές σιωπές της απουσίας σου,
χείλη που ψιθυριζουνε σ' αγαπώ
και λένε λέξεις που ποτέ δεν θ ακούσεις...
Είσαι μια θάλασσα απέραντη που τυλίγει την ύπαρξη μου και με μεθά,
μια τρικυμία που με παρασέρνει στο βυθό, με πνίγει, με λυτρώνει, με συγκλονίζει....
Είσαι ένα φιλί που ταξιδεύει, με αγγίζει τρυφερά, ένα φιλί γεμάτο  αλμυρα και καλοκαίρι, φιλί που μ'εκστασιαζει, με κατέχει και ξυπνά πρωτόγνωρες αισθήσεις....
Και είσαι χιλιάδες όνειρα που σμίγουν στον ορίζοντα του μυαλού σαν γλάροι που συναντιούνται
κι αγγιζουν την επιφάνεια της θάλασσας
όπως τα μάτια σου όταν σμίγουν με τα δικά μου τ ανυπομονα μάτια,
εκείνα που σε προσμένουν προσπαθώντας να φτάσουν στο λιμάνι της ψυχής σου
και πετούνε μακριά,
εκεί που ο ουρανός φίλα ασταμάτητα τα κύματα....

Τζένη Τσιουγκου