Το μονοπατι (της Βηθλεέμ Νασλα)

Κι ειναι μακρυ το μονοπατι,
αυτο της σκεψης και της μοναξιας,
αργα να το βαδιζεις και να συλλογιεσαι!

Και μη βιαστεις
σωστα αν δεν ζυγισεις,
λαθος μπορει να κινηθεις
και να πισωπατησεις.

Τα βηματα σου σταθερα
κι η λογικη ατσαλι,
μην δωσεις χωρο στη καρδια,
μονο το γριφο σου να λυσεις για να φτασεις.

Κι οταν πλησιασεις στον δικο σου ηλιο
μπορει αυτος να δυει,
μα την χαρα θα αισθανθεις
που προλαβες τη δυση.

Κι ειναι πολλοι εκεινοι που ξεκινουν
μα δεν βρισκουν τον ηλιο,
κι ας εχουν φτασει στα μισα
χανουν το φως και σβηνουν.

Μα το φεγγαρι ειναι εκει
τον δρομο θα τους φεξει,
μα ο στοχος πια εχει χαθει
κι η λογικη πεθαινει.


Βηθλεεμ Νασλα