ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

  Όταν με νιώσεις να γεννιέμαι απ΄τις στάχτες θα θυμηθείς πώς με πέταξες στις ράγες. Όταν με βρεις μέσ’ τις τσέπες σαν χαρτί που το έσκισες ...

Σκέψου να ήμασταν ουρανός. Να αγγίζαμε το άπειρο, σαν στίχος μικρός. Σκέψου να αφαιρούσαμε το σκοτάδι, απο της μέρας την θλίψη. Να γιορτάζαμ...

Ταξιδεύω στον πλανήτη σου, ένα αστέρι απόσταση απ’ την μνήμη σου. Ταξιδεύω στην θάλασσα σου, μία λέξη κομμένα τα όνειρα σου. Και εκε...

Άδολα, δίχως φθόνο και με περίσσιο φόβο ξεκίνησες το ταξίδι σου το μεγαλύτερο στο φαλιμέντο Μετάλαβες την αδιαφορία την ασώματη κυοφορ...

Το φως με οδηγεί στο σκοτάδι σου, την άλλη πλευρά του πλανήτη σου, που απέχει μακριά. Η απόσταση μας ενώνει την θέληση, το κενό γί...

Πες ότι είμαστε δύο σταγόνες βροχής. Θα άντεχες να με βλέπεις χώρια, ενώ πέφτουμε στο διψασμένο χώμα; Ανάμεσα στο πριν και το τώρα; Κα...

Αγαπάω τα όνειρα. Γεννιούνται την ημέρα, και τρέχουνε στον δρόμο σαν αυτοκίνητα. Ανδρώνονται στο ταξίδι της θλίψης που δεν έχει φρέν...

«Η μοναξιά αποτυπώνεται στην στιγμή,  και όχι στα δάκρυα» έλεγε ο φίλος μου.  Πόσο δίκιο είχε!  Και αυτός ο ήλιος που σκλάβωνε το ...

Γιατί οι λέξεις να είναι νεκρές, σαν ελπίδες  στις ξέρες;  Στην αγάπη το θέλω είναι πικρό σαν μονοπάτι σε απάτητο βουνό. Γιατί η αλήθε...

Πάνω απ΄τα κεφάλια μας τα σύννεφα, στραγγίζουνε της νιότης μας την θλίψη .Στο χώμα αργόσυρτα πλαντάζουνε οι σταγόνες κάθε επιθυμία μ...

Όλα έσβησαν μέσα σε λίγα λεπτά, σαν έφυγες μακριά. Το πρόσωπο, η χάρη, το γέλιο σου. Η νύχτα αυτή ήταν αρκετή ώστε να γράψω την πρώτη σ...