"Σιωπή" (του Νίκου Βαρδάκα)

Όλα έσβησαν μέσα σε λίγα λεπτά, σαν έφυγες μακριά.
Το πρόσωπο, η χάρη, το γέλιο σου. Η νύχτα αυτή ήταν
αρκετή ώστε να γράψω την πρώτη σελίδα στο ημερολόγιο
των αναμνήσεων. Χαρές, λύπες αγκαλιάστηκαν όταν ξεκίνησε 
ο χορός της σιωπής. Κινήσεις βιρτουόζικες, ψυχανεμίστηκαν
την διάθεση του ποιητή.
Χωρίς διάθεση, αλλά σίγουρα με την άνεση του πρώην εραστή
αντιλήφθηκα τους κύκλους που διανύει η ζωή. Αναμφίβολα στην 
ιστορία οι λέξεις γίνονται αποδείξεις αδυναμίας. Scripta manent.
Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, χρόνου παρερχόμενου. Και εγώ εκεί.
Αδύναμος, σαν φτερό στον άνεμο να αμύνομαι στις επιθέσεις του
αυταπόδεικτου. Καθίστανται μεγαλομανία οι προθέσεις μου. Διαλογής
οι σπόροι και κρατώντας ένα συναισθηματικό τιμόνι ονειρεύομαι. Ως
ανόητος που είμαι, ως αμετανόητος άνδρας ελπίζω.
Η μούσα των ποιημάτων μου, οφείλει να παραμένει στον θρόνο. Και ας
μετατραπώ από βασιλιά σε ιπποκόμο.

Νίκος Βαρδάκας