Ο Οιωνός της Ερήμου (της Μίνας Μπουλέκου)

Σαν οιωνός στην έρημο
σ’ ακολούθησα στο δέλεαρ
που μου πρόσταξες.
Σε ένα παράγγελμα αβάσταχτης σιωπής.
Σε ένα παράγγελμα οδυνηρής κραυγής,
καθηλωμένος μες την αδυναμία μου.
Προσπάθησα να δαμάσω τον άνεμο
να υποτάξω την σκιά σου
σε μια νηοπομπή που σάλπιζε
στην ζώσα σου ψυχή.
Ακατάπαυστες οι λέξεις σου
σωριάζονταν, έμοιαζαν με ελεγεία
θλιμμένη ανάμεσα στους αιώνες σου
στο άβατο της ανήμπορης ψυχής σου.
Ακροβατούσα σε μια υγρή πορεία
σε κοχύλια ξεχασμένα, 
σε έρημες ακρογιαλιές
και σιγοτραγουδούσαν οι σειρήνες μου
με ένα μαγικό αυλό.
Μικρές ανεπαίσθητες βοές κυλούσαν γοερά
όπως η λάβα, στα σπάργανα των ΖΩΝΤΩΝ…
Η Πολιτεία μοιάζει έρημη
χνάρια θολά, αποτυπωμένα αχνά
φέγγιζαν στα δίχτυα του δικού μου Ουρανού.
Μες την παλάμη του χεριού σου
κρατούσες το δικό μου
χαρά και λύπη
πλεγμένες με νήμα μεταξωτό
άρρηκτα δεμένες όπως η ζωή μας.
Ποιος γεννήθηκε μέσα σε μια νύχτα;
για να χαθεί μέσα σε μια νύχτα;
Ο Θεός είναι ΦΩΣ!
Το Βασίλειο του Κόσμου δεν είναι αρκετό
για να χωρέσει ΕΜΑΣ..

© By Mina Boulekou
Από την ποιητική μου συλλογή
"Πέρα απ' τον ορίζοντα"