Απομυθοποιώ
την πραγματικότητα
μέσα από τη θεωρία
της φθοράς.
Αντιστέκομαι
στη μνήμη
να αποτυπώσει
μέσα της
τα σκοτάδια
του χθες.
Συγχωρώ
τα δεινά του
παρελθόντος
που σαν φθηνές
πόρνες λιμανιού
προκαλούν την
ψυχή μου να
τις προσέξει.
Ικετεύω το Φως
να μου προσφέρει
απλόχερα
το πάθος να
απολαμβάνω
τη λάμψη του
στα εσώψυχά μου.
Ιερή η στιγμή
της ένωσης...
με μόνο μάρτυρα
το φέγγος της πανσελήνου,
σιωπηλός χαμογελαστός συνωμότης των πάντων...
Κι εγώ διεκδικώ
να δαμάσω το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου