Κι όλο εφύλαγες την πέτρα τ’ άδικου
Στα μέσα της καρδιάς για να μερώσεις
Να πνίξεις το κακό στο φυλλοκάρδι σου
Μάγος, θαρρείς, κι εσύ να το σκοτώσεις
Μία ημέρα, αλήθεια, νιώθω πως κατάλαβες
Ό,τι κι αν πνίγεις στην καρδιά θα σου θυμώσει
Θα γίνει μέσα σου τυφώνας άφοβος
Με ένα του πέρασμα τα πάντα θα ματώσει.
Έτσι θαρρώ πως ξέρεις το καλύτερο
Μην κρύβεις τ’ άδικο ποτέ μες στην ψυχή σου
Θα γίνει μέσα σου μαχαίρι το ταχύτερο
Άνθρωπε, δες, για τούτο αφυπνίσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου