Κόκκινο χρώμα...(της Σταματίνας Βάθη)

Κόκκινο χρώμα,  σταγόνα από αίμα. 

Πόθος στην σκέψη,  πάθος στο βλέμμα. 

Κόκκινα χείλη, αμαρτίας κρασί, 

να θέλεις να το πιεις μέχρι την τελευταία σταγόνα, 

να δώσεις καυτό φιλί. 

Άλικη παπαρούνα,  χάδι στην σάρκα, 

δύο μαύρα μάτια,  κεραυνοί στην ψυχή. 

Λατρείας χρώμα,  ανατολή του έρωτα, 

ήλιος και φεγγάρι,  νύχτα μυστήρια ποθητή.

Έλα δώσε μου της ανάστασης χάδι και αφορμή. 

Εμβρόντητη φιγούρα μέσα στο κόκκινο έχει χαθεί,

αστεροϋφάντινο δάκρυ να σε προσκαλεί.

Τόσο εύθραυστη και αέρινη, 

σε κάθε άγγιγμα, πέταλα στου ανέμου την ριπή. 

Χρώμα από αίμα στον μακρινό ορίζοντα θα στροβιλιστεί.

Και εσύ; 

Μια πασχαλίτσα της Άνοιξης, 

να θέλεις να πιεις νερό από το δάκρυ της ψυχής,

σε ένα πολυπόθητο ταξίδι που είναι τέλος και αρχή μαζί. 

Σε περιμένω, μην αργείς!

Σταματίνα Βαθη

Φωτογραφία: Makis Bitos