Άτιτλο (της Γεωργίας Δεμπερδεμιδου)

Κάτι φταίει 

οι πληγές ανοίγουν

σαν να ήταν χθές

τα ρούχα νοτισμένα

μυρίζουν σαπίλα

έρημες  οι νύχτες

πίνουν σκοτάδια 

μέρες χαοτικές 

και ατελείωτη

η πίκρα στο στόμα

στο λαιμό ένας

καρφωμένος σωλήνας

καταπίνει αμάσητες φλέβες

εμμονικά μια φωνή 

σπάει  τα σπλάχνα 

συχνά οι μορφές

αλλάζουν θέση

κάποτε κρύβονται

στους πίσω κήπους

ή ξεκινούν  ταξίδι

και δεν γυρίζουν ποτέ 

ίσως ακόμη

μπορεί και να σωθούν

        Γεωργία Δεμπερδεμιδου