"Δεν είσαι ποίηση...
Ένα φοβισμένο βλέμμα είσαι,
που γεννά στίχους και φωτίζει
τις ανούσιες λέξεις μου.
Δεν είσαι ποίηση, αλλά ένα κρυμμένο δάκρυ
που γυροφέρνει το ματοτσίνορο
σαν λυτρωτικό ζεϊμπέκικο
στο χάραμα της ψυχής σου.
Μα αφού δεν είσαι ποίηση,
πως με ξεμπρόστιασες με την σιωπή σου,
για να σου τραγουδήσω τον πιο μαγικό ρυθμό
της παραζάλης της καρδιάς μου;..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου