Άτιτλο (του Ιωάννη Τούμπα)

Άκουσα πολλά σ' αγαπώ...
Τα πιο πολλά μια αλληγορία ήταν...
Όταν υπάρχει αγάπη
κανείς δεν καταπιέζει
Και κανένας δεν καταπιέζεται.
Η αγάπη δεν είναι κατάκτηση. Ιδιοκτησία. Κυριαρχία.
Η αγάπη είναι ενσυναίσθηση.
Δίνει στην ανθρωπιά το δικό της σχήμα.
Την μορφή και το αποτύπωμα της.
Τι αριστούργημα ο άνθρωπος που αγαπά!
Σε νοιώθει.
Σε καταλαβαίνει.
Σε κατανοεί.
Σε κοιτάζει σαν σε καθρέπτη.
Είναι ίδιος με σένα.
Πως θα ζήσει η κακία εδώ...
η μισσαλοδοξία.
Η πλεονεξία...
Η ζήλια...
Αφού δεν υπάρχει τίποτα για να τις θρεύει...
Τώρα καταλαβαίνω την αγάπη τελικά.
Να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου και ας μην είσαι εσύ ή αιτία.
Να βαδίζεις  δίπλα στον άλλο.
Δεν έχει σημασία από που ερχόμαστε και προς τα που πάμε...
Να βαδίζεις...
Όρθιος... Στο ύψος σου... Δίπλα του...
Κι όταν εκείνος δεν μπορεί να στηριχτεί στα  δικά του πόδια...
Κι είναι μεγάλο το βάρος του για τα δικά σου πόδια..
Να συνεχίσεις...
Να τον κράτας αγκαλιά.

Ιωάννης Τούμπας