Κρύψε όλα εκείνα που δεν ήξεραν το ψέμα
Δεξιά το άστρωτο κρεββάτι
Ησθένησε η σαρξ μου από πάλη έως θανάτου
Μπροστά η οθόνη
Εν όψει η μελλοντική δικτατορία αγκίστρι
Τα δάχτυλα μου πως σκεβρώνουν!
Ο χρόνος τα γρονθοκοπάει να σιωπήσουν
Πίσω όρθιες οι μνήμες
Εσάρπα μου τυλίγουνε στους ώμους
Που είναι η ελευθερία;
Φέρτε μου ένα φτυάρι να σκάψω για τα έγκατά μου
Μένει το ταβάνι
Τη νύχτα θ' αγαπήσω, θ ΄αγαπήσω, θ΄αγαπήσω
την γυναίκα που περπατά στα σύννεφα
ως το πρωί που θα κατέβει με σχοινιά στο χώμα που πονά.
Κατερίνα Κανάκη Αξουγκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου