Στο σταθμό του τρένου
με θολή ματιά,
η μικρή Ελένη
στέκει στη γωνιά.
Μια παλιά αγάπη
πως την καρτερεί,
πέρασαν τα χρόνια
δίχως να φανεί.
Κόλλησαν οι δείχτες
μα δεν έρχεται,
κι η ψυχή με δάκρυ
πάλι βρέχεται.
Σκόρπισαν τα φύλλα
όλα της καρδιάς,
φύσηξε αγέρας
ο τρελλο βοριάς.
Πάλι λυπημένη
μελαγχολική,
η ζωή της όλη
μιαν αναμονή!
Άρχισε να τρέμει
κρύο τσουχτερό,
πάγωσαν τα χνώτα
στον παλιό σταθμό.
Έκλεισε τα μάτια
και χαλάρωσε,
η μικρή Ελένη
πως μεγάλωσε!
Χάθηκαν τα τρένα
πέταξ´ η ψυχή,
η μικρή Ελένη
λεύτερο πουλί!
Χρήστος Χριστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου