Όνειρα σε κουτί (του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)

Χαμένος κάπου σε αυτό το στριμωξίδι
σα φυλλαράκι που μαραίνετε γοργά
σε ποιου το όνειρο σ’ είδα, ποιου ταξίδι
να σπαταλιέσαι κάθε ώρα που περνά?

Εσύ Οδυσσέα πάντα είχες την Ιθάκη
τούτο σε κράταγε τις νύχτες ζωντανό.
Ξέρεις πως είναι να σε τρώει το σαράκι
σε σκάρτη ώρα και σε ξένο πηγαιμό?

Ίσως βολεύτηκες σ’ αυτό το περιβόλι
είδες των άλλων, για δική σου τη ζωή
στο σούπερ μάρκετ σ’ είδα, μύριζες φορμόλη
και σου πουλούσαν τα όνειρα σου σε κουτί.

Να σε λικνίζουν οι καιροί σε αρρωσταίνει
να σε πετάνε ζαλισμένο ρυθμικά
και μια φωνή πότε οικεία πότε ξένη
να σου μιλάει για όνειρα κι ιδανικά.

Σπήλιος Παναγιωτόπουλος