Μαδημένα σ'αγαπώ ( της Μάρθας Κανάρη)

Γλυκοχάραξε... Πέφτουν τα σ" αγαπώ ένα ένα στο χώμα και γίνονται λάσπη... Θυμάμαι τις νύχτες, που μάζευα τις λέξεις παραμάσχαλα
και τις φόραγα στεφάνι στα μαλλιά μου...
Τώρα απλώς θέλω να ξημερώσει... Γλυκοχάραξε... Τα πουλιά ερωτοτροπούν στο μπαλκόνι και σμίγουν τις φτερούγες τους σκέπασμα... Ποιος θα κρυφτεί απ τον ήλιο? Ο έρωτας πάντα θεριεύει την άνοιξη μα πεθαίνει κάθε φθινόπωρο κι ας ειν' καλοκαίρι... Ενα τελευταιο φτερούγισμα... ένα τελευταιο αγκάλιασμα... ένας τελευταίος ψίθυρος... μια νότα τελευταία... Τα πουλιά τιτιβίζουν ακόμα... μέχρι να αιμορραγήσει η πληγή στο φτερό...

Μάρθα Κανάρη