Με τρεμάμενα χέρια γράφω τα λεγόμενα της,
τα μου υπαγορεύει να γράψω.
Η Κασσάνδρα μίλησε.
Ακούσετε λαοί
Ακούσετε
Πόσο να στα φωνάζει;
Πόσο;
Κι όσο δεν θέλεις να τα΄κούσεις
τόσο πιο πολύ τα΄κούς.
Συνέχισε να κάνεις κουφός κοινοποίηση
σαν να μην ήτανε για σένα τα χαπάρια
σαν να μην κατοικείς και εσύ στην Τρία.
Η Κασσάνδρα μίλησε.
Κι όσο και αν τρέφεις ελπίδες
όσο κι αν της ποτίζεις να μεγαλώσουν
κι αν τους βάζεις λίπασμα να αντρειωθούν
ο χρησμός ελέχθη δια στόματος Κασσάνδρας,
οπόταν…
Καημένη μου Κασσάνδρα.
Εμπρός
Εμπρός καρδιά μου – Αρματώσου
Λευκωσία, 14 Απριλίου 18΄
Σταύρος Ξ. Πέτρου
Πολύ ωραίο ποίημα και επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο, θαυμάστρια σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή