Μια λάθος κίνηση (του Απόστολου Φεκατη)

Κλαυσίγελος θροΐζεται στο δώμα σου
ναναι τάχα από το γράμμα που διαβάζεις
η 
από την κοψιά στα χείλη που σε πονά..
Χλωμό το μεσημέρι στην πένα σου 
ικετεύει τα χρυσόφυλλα μη φύγουν..
μιαν απάντηση λαχταρούν..
Η αγάπη είναι τρελή
δεν την αγγίζει το χείλος του γκρεμού
παρά μόνο τ αστέρια που σου αξίζουν

Κι αυτή η ευγένεια του πόνου με καθηλώνει
στο βιος μου
στο διάτρητο μηδέν του

Περαστικός είμαι στις άγνωστες νύχτες σου
απλά έμεινα ..να ξαποστάσω..
σε μια γωνιά ...στου καντηλιού το φως..
με οίνο ποτισμένο..

Τις μέρες μου τις άφησα
στο ημερολόγιο του τοίχου
να μ αγαπάς...
να το γράφεις....
να μ αγαπάς..

Μια λάθος κίνηση διέγραψε φαινομενικά
τον έρωτά σου
Σε μια απέραντη θάλασσα γραμμάτων.
Να τα προσέχεις τα γράμματα
μη μου τσακίζεις τις λέξεις
δεν θέλω ανήμπορες φράσεις
Οι στίχοι αριστοκρατικά πρέπει να στέκονται
η ένδεια είναι για τις σκέψεις..
Να μ αγαπάς .....
να μ αγαπάς.....
να μου το γραφείς....
με μια ανεπαίσθητη υγρασία στα χείλη
για του έρωτα το ποθούμενο...

Απόστολος Φεκατης