Σου κεντάω τ' όνειρο (της Ελένης Ταϊφυριανού)

Σε μεταξωτό πανί
με βελονιά σταυρωτή
Σου κεντώ ένα όνειρο...
Παίρνω το κόκκινο του δειλινού
για να βάψω το πάθος σου...
Κλέβω ροζ από την ανατολή
και το βάζω στη ντροπαλοσύνη σου...
Και 'κείνο το λευκό γιασεμάκι
που σκαρφαλώνει στο παραθύρι μου,
μου δανείζει το άρωμα του,
για να σκορπίζεται απλόχερα
σε κάθε βήμα σου...
Μα τι λάθος έκανα....
Πήρα μαύρο από τη νύχτα
για να βάψω τα μάτια σου,
κι έτσι έγιναν σκοτεινά και πονηρά
σαν κι εκείνη...
Τη μέρα με ταξιδεύουν
σε ολάνθιστους κήπους,
και τη νύχτα με βυθίζουν
Σε κολασμένη άβυσσο...


Ελένη Ταϊφυριανού.