Έρωτας και οργή (της Πηνελόπης Τσούνη)

Στα χείλη του έκαιγε η φλόγα
Είχε ξεχυθεί από τα δικά της χείλη
Άπλωσε δειλά τα χέρια του
Αναζητώντας την λεπτή της σιλουέτα

Είχε σηκωθεί αναστατωμένη
Από έρωτα συγκλονισμένη
Αλλά και οργισμένη
Μόλις μπόρεσε
Να της αγγίξει το φόρεμα
Δεν τόλμησε να την κρατήσει

Γονατισμένος στο πάτωμα
Το κεφάλι του ακουμπισμένο
Στην άκρη του ανάκλιντρου

Έτσι πεσμένος έμεινε ώρα πολλή
Ένα τρίξιμο της πόρτας τον τάραξε
Ήταν η βάγια για την ετοιμασία του βραδινού
Σηκώθηκε
Έκανε μερικά ανήσυχα βήματα μέσα στο δωμάτιο

Πλησίασε την πόρτα της διπλανής κάμαρας
Και φώναξε
Μυρτώ…
Μόνο ένα σου βλέμμα
Ένα αντίο…

Καμία απόκριση
Σιωπή απόλυτη
Άφησε μια μικρή οδυνηρή αναμονή
Το χτυποκάρδι δεν τον άφηνε να ανασάνει
Μετά έκανε προς την σκάλα μια βίαιη στροφή
Φεύγοντας της φώναξε
Μυρτώ…
Αντίο για πάντα…
Μια πυκνή ομίχλη τον υποδέχτηκε στο δρόμο…

Πηνελόπη Τσούνη